De aartsvader Izaäk

Abraham was een man van geloof. Bijna niemand heeft ooit zo’n grote en unieke geloofsroeping gehad als hij. En in Genesis 22 bereikt zijn geloof een hoogtepunt. En ook Izaäk geeft hier blijk van diepgaand geloofsvertrouwen en innerlijke rust. Daarom bevat dit hoofdstuk zoveel nuttige lessen voor ons praktische geloofsleven.Naast deze praktische lessen vinden we in dit hoofdstuk ook een beeld: de relatie tussen Abraham en Izaäk toont ons iets van de diepe en intieme gemeenschap tussen God de Vader en Zijn Zoon – een gemeenschap die van eeuwigheid af bestond en ononderbroken werd voortgezet toen de Zoon naar de aarde kwam. In deze gemeenschap ging de Heere Jezus Zijn weg naar het kruis.
In Abraham zien wij de eigenschappen van God de Vader, Die zelfs Zijn eigen Zoon niet heeft gespaard, maar Hem voor ons allen overgegeven heeft. Wij herkennen in Izaäk een illustratie van de onderwerping en gehoorzaamheid van de Heere Jezus, Die zich als een Lam naar het kruis liet leiden om daar als onze Plaatsvervanger te sterven.